Nawigacja
Cytat na dzi¶
To ju¿ trzeci raz Jezus ukaza³ siê uczniom od chwili, gdy zmartwychwsta³. (Ewang. wg ¶w. Jana)
Czas biegnie ...
Losowa fotografia
Historia Koz³owic
HISTORIA MIEJSCOWO¦CI
Miejscowo¶æ Koz³owice jest usytuowana w okolicach Gorzowa ¦l±skiego. Na pocz±tku istnia³a tu niewielka osada, byæ mo¿e za³o¿ona ze wzglêdu na przebiegaj±cy nieopodal g³ówny trakt z Wroc³awia do Krakowa, choæ nie wyklucza siê tak¿e zwi±zku z le¿±c± w pobli¿u miejscowo¶ci± Skroñsko, gdzie w 1220 r. przy powsta³ym ko¶ciele osiad³ Zakon Kanoników Regularnych ¶w. Augustyna, który zak³ada osady na prawie niemieckim, czemu sprzyja³a obfito¶æ lasów (byæ mo¿e w ten sposób powsta³a osada Koz³owice, gdy¿ jedna z wcze¶niejszych nazw miejscowo¶ci to "Kieferwalde" - sosnowy las). Pierwsze udokumentowane wzmianki o Koz³owicach (Koselwitz) pochodz± z 1423 r., mówi±ce o wsi i dobrach po³o¿onych ko³o Olesna, o pó³ mili od Gorzowa ¦l±skiego i nale¿±cych do parafii Gorzów ¦l. Dobra te obejmowa³y 57 budynków, 49 domów, 486 mieszkañców (w tym 56 ewangelików). Do XV w. Gorzów, Olesno i Lubliniec wraz z przyleg³ymi ziemiami nale¿a³y do ksiêcia Przemka cieszyñskiego. W po³owie XV w. Gorzów wróci³ pod panowanie ksi±¿±t opolskich. Ksi±¿ê Jan II (ostatni Piast opolski) w 1499 r. sprzeda³ Gorzów i okoliczne wsie (Jamy, Koz³owice, Wiêckowice, Go³a, Budzów, Nowa Wie¶, Paw³owice) szlachcicowi Hansowi Frankenbergowi z Pro¶lic za 850 florenów i w ten sposób przez nastepne dwa wieki Koz³owice by³y w rêkach rodziny Frankenbergów (protestantów). W 1717 r. Gorzów wraz z przyleg³ymi wioskami nabyli Franciszek Leopold i Adam Wenzel Ozorowscy z Pietrowic Wielkich k. Raciborza. Od roku 1744 a¿ do po³owy XIX w. dobra koz³owickie by³y w³asno¶ci± rodziny Paczyñskich herbu Topór. W 1860 r. naby³ je mistrz szewski Galli z Wroc³awia. Ostatnim w³a¶cicielem wsi by³ Jerzy Winkler z poznañskiego. Natomiast w 1905 r. nast±pi³a parcelacja ziem w Koz³owicach. Do 1936 r. Koz³owice nosz± nazwê Koselwitz, pó¼niej przez pewien czas Josefshoehe. Parafialnie nale¿a³y do Gorzowa ¦l. Teren parafii by³ rozleg³y na kilkana¶cie kilometrów, obejmuj±c wiele wiosek, w których by³y ko¶cio³y. W czasie II wojny ¶wiatowej - w 1943 r. - Koz³owice i Jamy zosta³y oddzielone z parafii Gorzów, by stanowiæ w przysz³o¶ci osobn± parafiê. Ostatecznie dokona³o siê to w 1957 r. /oprac. na podstawie Kroniki Parafialnej spisanej przez ks. A. Skrzypczyka/
HISTORIA NAZWY MIEJSCOWO¦CI "Koz³owice"
Przed wielu, wielu laty m³ody szlachcic pod±¿a³ w kierunku Skroñska, gdzie przy powsta³ym w 1220 roku ko¶ciele zosta³ osadzony zakon Kanoników Regularnych ¶w. Augustyna. D³ugotrwa³± wêdrówk± by³ bardzo zmêczony i spragniony, aby odpocz±æ usiad³ pod jednym z drzew i zasn±³. Po pewnym czasie ze snu wybudzi³y go dochodz±ce z zaro¶li dziwne odg³osy. Postanowi³ udaæ siê w tamtym kierunku. Gdy przedosta³ siê przez krzewy, jego oczom ukaza³a siê piêkna, zielona polana, na której przy strumyku pas³o siê stado kóz. Ucieszony, ¿e znalaz³ wodê, obmy³ siê, zaspokoi³ pragnienie i chcia³ ruszyæ w dalsz± drogê w kierunku Skroñska. Jednak zatrzyma³ siê jeszcze przez chwilê przy kozach, które bardzo mu siê spodoba³y. Rozejrzawszy siê dostrzeg³, ¿e okolica jest bardzo malownicza, ziemie urodzajne i wspania³e sosnowe lasy, które s± obfito¶ci± drewnianego budulca. Podj±³ decyzjê, ¿e tu zakoñczy swoj± wêdrówkê, a nad strumykiem, gdzie zobaczy³ stado kóz, zbuduje swoj± osadê i nazwie j± Koz³owice. Obecnie Koz³owice nie przypominaj± dawnej osady, nie ma ju¿ nawet kóz, którym zawdziêczaj± swoj± nazwê. Pierwsze udokumentowane wzmianki o Koz³owicach pochodz± z 1423 r. Mówi± one o wsi i dobrach po³o¿onych ko³o Olesna, o pó³ mili od Gorzowa ¦l±skiego, nale¿±cych do parafii Gorzów. J. B. Knie w swej ksi±¿ce wymienia obok ówczesnej nazwy "Koselwitz" równie¿ wcze¶niejsz± nazwê "Kieferwalde" - sosnowy las. /oprac. Michaela Godyla/
Miejscowo¶æ Koz³owice jest usytuowana w okolicach Gorzowa ¦l±skiego. Na pocz±tku istnia³a tu niewielka osada, byæ mo¿e za³o¿ona ze wzglêdu na przebiegaj±cy nieopodal g³ówny trakt z Wroc³awia do Krakowa, choæ nie wyklucza siê tak¿e zwi±zku z le¿±c± w pobli¿u miejscowo¶ci± Skroñsko, gdzie w 1220 r. przy powsta³ym ko¶ciele osiad³ Zakon Kanoników Regularnych ¶w. Augustyna, który zak³ada osady na prawie niemieckim, czemu sprzyja³a obfito¶æ lasów (byæ mo¿e w ten sposób powsta³a osada Koz³owice, gdy¿ jedna z wcze¶niejszych nazw miejscowo¶ci to "Kieferwalde" - sosnowy las). Pierwsze udokumentowane wzmianki o Koz³owicach (Koselwitz) pochodz± z 1423 r., mówi±ce o wsi i dobrach po³o¿onych ko³o Olesna, o pó³ mili od Gorzowa ¦l±skiego i nale¿±cych do parafii Gorzów ¦l. Dobra te obejmowa³y 57 budynków, 49 domów, 486 mieszkañców (w tym 56 ewangelików). Do XV w. Gorzów, Olesno i Lubliniec wraz z przyleg³ymi ziemiami nale¿a³y do ksiêcia Przemka cieszyñskiego. W po³owie XV w. Gorzów wróci³ pod panowanie ksi±¿±t opolskich. Ksi±¿ê Jan II (ostatni Piast opolski) w 1499 r. sprzeda³ Gorzów i okoliczne wsie (Jamy, Koz³owice, Wiêckowice, Go³a, Budzów, Nowa Wie¶, Paw³owice) szlachcicowi Hansowi Frankenbergowi z Pro¶lic za 850 florenów i w ten sposób przez nastepne dwa wieki Koz³owice by³y w rêkach rodziny Frankenbergów (protestantów). W 1717 r. Gorzów wraz z przyleg³ymi wioskami nabyli Franciszek Leopold i Adam Wenzel Ozorowscy z Pietrowic Wielkich k. Raciborza. Od roku 1744 a¿ do po³owy XIX w. dobra koz³owickie by³y w³asno¶ci± rodziny Paczyñskich herbu Topór. W 1860 r. naby³ je mistrz szewski Galli z Wroc³awia. Ostatnim w³a¶cicielem wsi by³ Jerzy Winkler z poznañskiego. Natomiast w 1905 r. nast±pi³a parcelacja ziem w Koz³owicach. Do 1936 r. Koz³owice nosz± nazwê Koselwitz, pó¼niej przez pewien czas Josefshoehe. Parafialnie nale¿a³y do Gorzowa ¦l. Teren parafii by³ rozleg³y na kilkana¶cie kilometrów, obejmuj±c wiele wiosek, w których by³y ko¶cio³y. W czasie II wojny ¶wiatowej - w 1943 r. - Koz³owice i Jamy zosta³y oddzielone z parafii Gorzów, by stanowiæ w przysz³o¶ci osobn± parafiê. Ostatecznie dokona³o siê to w 1957 r. /oprac. na podstawie Kroniki Parafialnej spisanej przez ks. A. Skrzypczyka/
HISTORIA NAZWY MIEJSCOWO¦CI "Koz³owice"
Przed wielu, wielu laty m³ody szlachcic pod±¿a³ w kierunku Skroñska, gdzie przy powsta³ym w 1220 roku ko¶ciele zosta³ osadzony zakon Kanoników Regularnych ¶w. Augustyna. D³ugotrwa³± wêdrówk± by³ bardzo zmêczony i spragniony, aby odpocz±æ usiad³ pod jednym z drzew i zasn±³. Po pewnym czasie ze snu wybudzi³y go dochodz±ce z zaro¶li dziwne odg³osy. Postanowi³ udaæ siê w tamtym kierunku. Gdy przedosta³ siê przez krzewy, jego oczom ukaza³a siê piêkna, zielona polana, na której przy strumyku pas³o siê stado kóz. Ucieszony, ¿e znalaz³ wodê, obmy³ siê, zaspokoi³ pragnienie i chcia³ ruszyæ w dalsz± drogê w kierunku Skroñska. Jednak zatrzyma³ siê jeszcze przez chwilê przy kozach, które bardzo mu siê spodoba³y. Rozejrzawszy siê dostrzeg³, ¿e okolica jest bardzo malownicza, ziemie urodzajne i wspania³e sosnowe lasy, które s± obfito¶ci± drewnianego budulca. Podj±³ decyzjê, ¿e tu zakoñczy swoj± wêdrówkê, a nad strumykiem, gdzie zobaczy³ stado kóz, zbuduje swoj± osadê i nazwie j± Koz³owice. Obecnie Koz³owice nie przypominaj± dawnej osady, nie ma ju¿ nawet kóz, którym zawdziêczaj± swoj± nazwê. Pierwsze udokumentowane wzmianki o Koz³owicach pochodz± z 1423 r. Mówi± one o wsi i dobrach po³o¿onych ko³o Olesna, o pó³ mili od Gorzowa ¦l±skiego, nale¿±cych do parafii Gorzów. J. B. Knie w swej ksi±¿ce wymienia obok ówczesnej nazwy "Koselwitz" równie¿ wcze¶niejsz± nazwê "Kieferwalde" - sosnowy las. /oprac. Michaela Godyla/
